Orta Dünya’nın tarihçesi olan Silmarillion’un dördüncü bölümü Akallabêth’dir, yani Númenor’un Düşüşü. Elendil tarafından yazılan bu hikayede Númenorluların geçmişi ve akıbeti anlatılmaktadır.
Númenor’un Düşüşü kitabı ise Brian Sibley tarafından özenli bir çalışmanın eseri. Başta Silmarillion ve Bitmemiş Öyküler kitapları olmak üzere Tolkien tarafından Númenor’a dair yazılmış tüm notlar Sibley’in editörlüğüyle bir araya getirilerek kitap meydana getirilmiş.
Valar tarafından ödüllendirilen insanların huzur ve barış içerisinde yaşadığı Númenor Adası uzun yıllar boyunca kötülükten uzak kalmış, iyilik ve güzelliğin merkezi olmuş. Uzun ömür bahşedilen Númenorlular kendi topraklarına sığmaz olup yaptıkları güçlü ve büyük gemileriyle Orta Dünya’ya yelken açarak dolup taşmışlar. Orta Dünya kıyılarında limanlar kurup Elflerle de dostça ilişkilerini sürdürmüşler.
“Kelimeler kimi zaman onarılmaz yaralar açabilir.”
Númenor’un Düşüşü – Sayfa 135
Ne var ki kötülük Orta Dünya’da yeniden kendini göstermeye başlatınca Númenor’un da üzerine kara bulutlar çökmeye başlamış. Ancak Númenor’a kötülüğün gelişi dışarıdan değil içeriden olmuş. Bitmek bilmeyen ihtiraslar Númenor krallarını da esir etmiş ve en sonunda Sauron’un bal çalarak konuştuğu kara dilinden dökülen yalanlara kanmışlar. Kalkıştıkları isyanın sonunda da denizin dibini boylayarak yok olmuşlar.
Ancak kötülük her ne kadar insanların çoğunu esir almış olsa da kötülüğe karşı çıkan birileri hep gölgelerde doğru zamanın gelmesini bekliyor. Númenor’da da iyilikten yana olan, kötülüğe boyun eğmeyen birileri vardı elbette. Çöküş’ten önce gemilere binip kıl payı kurtulan Elendil ve oğulları Orta Dünya’da Gondor ve Arnor krallıklarını kurarak Númenor’un ihtişamını 3. Çağ’da da devam ettirdiler.
Kitapta bolca dipnot da yer alıyor. Geniş okuma yapmak isteyenler için dipnotlar çok faydalı. Bu dipnotlardan şunu öğrendim ki Yüzüklerin Efendisi kitabının EK kısımlarında bulunan birçok detay Türkçe baskısında yer almıyormuş.
Númenor’un Düşüşü kitabında Númenor krallarına dair birçok detay yer almakla birlikte hüzünlü bir aşk hikayesi de bulunuyor. Númenor’un hayvancılık yapılan kırsal bölgesinden Erendis ile kralın oğlu Aldarion arasındaki aşk, zamanla öyle yıpranıyor ki korkunç bir nefrete dönüşüyor. Erendis ile Aldarion’un hikayesinin geçtiği bölüm kitabın bence en çarpıcı kısmı.
“Seni temin ederim ki bu ümidin boşuna değil. Aşkımın ateşi tamamen sönecek kadar buz tutmadı henüz, Aldarion. Heyhat! Kışın ardından açan güneş misali çevrene ışık saçarak böyle geri dönmüş olan seni tekrar görüp de yanımdan uzaklaştırmamı nasıl beklersin?”
Númenor’un Düşüşü – Sayfa 140
Númenor’un Düşüşü Orta Dünya’yı seven herkesin okuması gereken bir eser…
NÚMENOR’UN DÜŞÜŞÜ
Yazar: J. R. R. Tolkien
Yayınevi: İthaki Yayınları
Web Sitesi: ithakiyayingrubu.com
ARKA KAPAK METNİ
J. R. R. Tolkien, Orta Dünya’nın İkinci Çağı için “karanlık bir çağdır” demiştir. Silmarillion başta olmak üzere Bitmemiş Öyküler ve Christopher Tolkien’in on iki ciltlik Orta Dünya Tarihi’nde detaylandırılan bu dönemin kırılma noktası sayılan “Númenor’un Düşüşü” ise ilk kez tek bir ciltte toplanıyor ve okurlara Númenor özelinde yeni bir tarihçe sunuyor.
Morgoth’un yenilgiye uğratılmasında Valar’a ve elflere yardım etmelerinin ödülü olarak Orta Dünya insanlarına bahşedilen Númenor, zamanla uygarlığın beşiği ve zenginliğin merkezi hâline gelmişti. Halkı bilgelikleri ve yiğitlikleriyle ünlüydü. Ama Manwë’nin bir şartı vardı, Númenórlular Valar’la Eldar’ın ölümsüzlüğüne imrenerek Kutlu Diyarları aramaya çıkamazlardı. Ne var ki Númenórluların güçleri arttıkça ölüm korkusu onları sarmaladı, açgözlülükleri ve kibirleri Sauron’un fısıltıları eşliğinde yüreklerini kararttı ve böylece Númenor’un düşüşünün tohumları da atılmış oldu.
Üç bin küsur senelik bu çalkantılı tarih Güç Yüzükleri’nin dövülmesinden Barad-dûr’un inşasına ve Sauron’un yükselişine kadar tüm Orta Dünya’yı etkileyecek olaylara sahne olacaktı.
Númenor’un Düşüşü Orta Dünya’nın tarihini Yüzüklerin Efendisi’nin eklerinde yer alan “Yılların Öyküsü” bölümünün zaman çizelgesine bağlı kalıp Tolkien’in yayımlanmış tüm metinlerinden faydalanarak Alan Lee’nin artık klasikleşen tarzıyla çizdiği illüstrasyonlarıyla birlikte anlatıyor.
